Tyle planowanych postów miało zostać opublikowanych przed moim wyjazdem do Katowic. Niestety los chciał, iż przypadkowo wylądowałam na dłuż...
Depresji pofestiwalowej stało się zadość! Czas leci nieubłaganie i w taki oto sposób docieramy do początków sierpnia i OFF Festivalu. Pamiętam jeszcze początek wakacji i odliczanie do Open'era a tutaj minęło już tyle czasu. Aczkolwiek nie rozmyślajmy nad kwestią egzystencjalną (:
Więc, to już moja druga edycja OFF'a i wiem czego się spodziewać. Imprezy tej nie da się w żaden sposób porównać do Open'era (nie chodzi mi tutaj tylko o liczbę uczestników). Karnet na OFF'a zdobyłam już na początku roku, kiedy nie było mowy bym znała kogoś z tegorocznego lineup'u (teraz jest równie podobnie). Od sprzedania karnetu powstrzymało mnie kilka zespołów m.in Austra, Holy Other, Labyrinth Ear czy też AlunaGeorge (oczywiście o Zbigniewie Wodeckim nie zapominając). Mam nadzieję, że pozostałe zespoły, których nie znam, będą dla mnie uroczą niespodzianką.
Festiwal cykliczny obejmujący szeroko pojętą muzykę elektroniczną, jak to określił Rojek, moim zdaniem nie jest doceniany przez Polską publiczność. Przeglądając dzisiaj internet dokopałam się do starych edycji polskich festiwali i uderzyła mnie jedna wyjątkowa rzecz. Większość gwiazd z najbliższych edycji Open'era występowała już w Polsce. Pewnie każdy jest ciekawy gdzie? Otóż odpowiedź jest prosta, w Katowicach. W sumie nie powinnam zabiegać o większe tłumy w Dolinach Trzech Stawów. Im więcej osób tym większy mainstream, a w końcu to święto fanów muzyki alternatywnej (:
PS. Jeśli ktoś jest równie szalony jak ja i postanowił kupić bilet z polem namiotowym, mimo iż zapowiadane są 'afrykańskie upały' to z góry pozdrawiam i liczę iż nie spłoniecie w namiocie (:
Festiwal cykliczny obejmujący szeroko pojętą muzykę elektroniczną, jak to określił Rojek, moim zdaniem nie jest doceniany przez Polską publiczność. Przeglądając dzisiaj internet dokopałam się do starych edycji polskich festiwali i uderzyła mnie jedna wyjątkowa rzecz. Większość gwiazd z najbliższych edycji Open'era występowała już w Polsce. Pewnie każdy jest ciekawy gdzie? Otóż odpowiedź jest prosta, w Katowicach. W sumie nie powinnam zabiegać o większe tłumy w Dolinach Trzech Stawów. Im więcej osób tym większy mainstream, a w końcu to święto fanów muzyki alternatywnej (:
PS. Jeśli ktoś jest równie szalony jak ja i postanowił kupić bilet z polem namiotowym, mimo iż zapowiadane są 'afrykańskie upały' to z góry pozdrawiam i liczę iż nie spłoniecie w namiocie (:
Depresji pofestiwalowej stało się zadość! Czas leci nieubłaganie i w taki oto sposób docieramy do początków sierpnia i OFF Festivalu. Pa...
Długo zastanawiałam się od czego zacząć ten post i nadal nie wiem. Ciężko mi ostatnio wziąć pod uwagę jakiś konkretny temat i go opracować. Więc jeśli jest osoba, która czyta i chce przeczytać coś więcej, niech podzieli się tematem, który miałabym tutaj przedstawić. Inspiracje potrzebne od zaraz! Oczywiście z dnia na dzień duma rozpiera mnie coraz bardziej! Co dzień przybywa "czytelników", dzięki wielkie (:
HAT: H&M
SKIRT: TOPSHOP
TOP: ZARA
SHOES: VAGABOND
Długo zastanawiałam się od czego zacząć ten post i nadal nie wiem. Ciężko mi ostatnio wziąć pod uwagę jakiś konkretny temat i go opracować....
Przed kolejnym wyjazdem jestem dość zabiegana więc wybaczcie moje małe opóźnienie, jednakże w końcu dodaję tutaj coś nowego! Publikacja na lookbook.nu niebawem (:
BLAZER: TOPSHOP
TOP: TOPSHOP
SKIRT: ZARA
BACKPACK: HANDMADE
HAT: H&M
Przed kolejnym wyjazdem jestem dość zabiegana więc wybaczcie moje małe opóźnienie, jednakże w końcu dodaję tutaj coś nowego! Publikacja na ...
Pewnie aż niewiarygodne ale nadszedł ten czas. Zdjęcia niestety nie są najnowsze ale jedyne które pasują do dzisiejszej aury w moim mieście. Ciężko mi przyzwyczaić się do 'normalnego' życia po Gdynii, dlatego ciężko mi wybrać się na jakieś porządne zdjęcia. Z czasem (mam nadzieję, że jutro) pokażę wam coś nowego!
DRESS: HANDMADE/ DOROTHY PERKINS
BACKPACK: HANDMADE
Follow my blog with Bloglovin Pewnie aż niewiarygodne ale nadszedł ten czas. Zdjęcia niestety nie są najnowsze ale jedyne które pasują ...
Follow my blog with Bloglovin
Ostatnio blog ten nie przypomina strony o modzie. Aktualnie w świecie muzycznym dzieje się tyle ciekawych i wartych opisania rzeczy, że nie jestem w stanie się powstrzymać. Zresztą wątpię w fakt, iż istnieje chociaż jedna osoba na tym świecie nie słuchająca muzyki. Dźwięki wypełniają praktycznie całe nasze życie. Więc skoro muzyka ma takie znaczenie, postanowiłam podzielić się trzema najlepszymi płytami, które wyszły w przeciągu ostatnich miesięcy.
Ostatnio blog ten nie przypomina strony o modzie. Aktualnie w świecie muzycznym dzieje się tyle ciekawych i wartych opisania rzeczy, że nie jestem w stanie się powstrzymać. Zresztą wątpię w fakt, iż istnieje chociaż jedna osoba na tym świecie nie słuchająca muzyki. Dźwięki wypełniają praktycznie całe nasze życie. Więc skoro muzyka ma takie znaczenie, postanowiłam podzielić się trzema najlepszymi płytami, które wyszły w przeciągu ostatnich miesięcy.
JAMES HOLDEN - THE INHERITORS
Jest to pierwszy studyjny, solowy album producenta od siedmiu lat. Ciężko uwierzyć, że taki muzyczny wizjoner ma na koncie tylko dwa albumy. Holden jest autorem singli, które na zawsze wpisały się w kanon muzyki elektronicznej m. in. Nothing, A break in the clouds. Jednakże w moim mniemaniu ta płyta nie przypomina początków artysty. W muzyce dominuje chaos, a inspiracjami do stworzenia tego krążka były dokonania The KLF i Elgara. Płyta ukazała się 17 czerwca nakładem należącej do Holdena wytworni czyli Border Community.
Osobiście uważam, że ten album jest czymś obowiązkowym do przesłuchania, jeśli ktoś słucha muzyki eksperymentalnej bądź elektronicznej. James odkrywa zupełnie nieznane horyzonty i potrafi przenieść w zupełnie inne miejsce, a każdy przecież lubi wyrwać się z rzeczywistości.
Osobiście uważam, że ten album jest czymś obowiązkowym do przesłuchania, jeśli ktoś słucha muzyki eksperymentalnej bądź elektronicznej. James odkrywa zupełnie nieznane horyzonty i potrafi przenieść w zupełnie inne miejsce, a każdy przecież lubi wyrwać się z rzeczywistości.
DISCLOSURE - SETTLE
Disclosure to duet, który tworzą bracia Guy oraz Howard Lawrence. Settle to debiutancki album, który bez wątpienia można uznać za jedno z największych wydarzeń tego roku na klubowej scenie. Ich główną inspiracja jest właśnie muzyka klubowa z połowy lat 90. Bracia do każdego z utworów podchodzą w zupełnie inny, innowacyjny sposób. Płyta pełna różnorodności, podłamanych bitów i głębokiego basu ożywia mainstreamowy nurt współczesnej muzyki ciekawymi pomysłami. Warto również zapamiętać, że bracia Lawrence są wyjątkowo młodzi i to przecież ich pierwsza pełna wypowiedź. Osobiście uważam, że duet Disclosure jest w stanie zrewolucjonizować muzycznie scenę klubową, jednakże jako prekursorzy nowego gatunku na kartach historii się nie zapiszą. W każdym razie krążek wydany stosunkowo niedawno (11 czerwca) jest w stanie rozbujać nawet największego ponuraka (:
GOLD PANDA- HALF OF WHERE YOU LIVE
Trzy lata, ponieważ tyle minęło od ukazania się ostatniej płyty, artysta poszukiwał muzycznych inspiracji. Cały album jest przepełniony doświadczeniami z "kreatywnej eksploatacji świata" której artysta dokonywał przez wspomniany wcześniej okres. Pierwszy singiel z powyższego albumu, zawiera wszystko co charakteryzuje Gold Pandę. Pourywane i posklejane dźwięki tworzą spójną całość. Album ukazał się 11 czerwca, gdzie główną inspiracją artysty było Sao Paolo i Osaka. Fani dźwięków eksperymentalnych mają teraz czym się zadowalać, (po długim czasie oczekiwania) ponieważ płyta Gold Pandy jest czystym mistrzostwem.
Follow my blog with Bloglovin Ostatnio blog ten nie przypomina strony o modzie. Aktualnie w świecie muzycznym dzieje się tyle ciekawych i...
Follow my blog with Bloglovin
Podobno wszystko co dobre się szybko kończy? Tak było w przypadku tegorocznej edycji Heineken Open'er Festival. Od momentu kiedy wrota festiwalu zostały otwarte wiedziałam, że to będą najwspanialsze dni mojego życia i wcale się nie pomyliłam.
Podobno wszystko co dobre się szybko kończy? Tak było w przypadku tegorocznej edycji Heineken Open'er Festival. Od momentu kiedy wrota festiwalu zostały otwarte wiedziałam, że to będą najwspanialsze dni mojego życia i wcale się nie pomyliłam.
Zacznijmy od środy, kiedy grała najprawdopodobniej najważniejsza gwiazda całej imprezy, czyli Blur. Koncert tego zespołu zmiótł mnie z powierzchni ziemi, dosłownie! Dyskografia nie była mi szczególnie znana, pomijając kojarzony przez wszystkich Song 2, jednakże kontakt zespołu z publicznością i doskonałe dźwięki spowodowały, że był to jeden z lepszych koncertów całego festiwalu! Poprzedzający Blur zespół Editors, również porwał mnie w rytm muzyki, jednakże dało się wyczuć różnicę między reakcjami na nowsze i starsze utwory. Omijając ostatni koncert Kendricka Lamara na main stage, pobiegłam pędem na koncert Alt-J. Zespół rozkochał mnie w sobie jeszcze bardziej. (polecam przesłuchać zapis audio z koncertu, niesamowite wspomnienia!) Cała publika śpiewała razem najbardziej znane utwory: Matilda, Tessellate i oczywiście Breezeblocks, tak ciepłe przywitanie zdziwiło Brytyjczyków. W moim mniemaniu An Awesome Wave to jeden z najlepszych albumów 2012 roku! Następnym koncertem i w sumie ostatnim jaki udało mi się zobaczyć był Crystal Castles na Tent Stage. Pierwszy raz miałam okazję usłyszeć Alice na żywo, jednakże temperatura w namiocie po kilku utworach stała się nie do wytrzymania, co zmusiło mnie do pośpiesznego wyjścia i delektowania się muzyką z zewnętrznej części namiotu.
Kolejny dzień również owocował w dość mocny lineup. Pierwszy koncert moich ukochanych Australijczyków w Polsce, oczywiście mowa tutaj o Tame Impala. Lekka psychodeliczna muzyka w strugach deszczu była dość ciekawym przeżyciem. Arctic Monkeys, koncert którego byłam chyba najbardziej ciekawa, zwłaszcza słysząc recenzje z 2009 roku. Jednakże nie zawiodłam się w żadnym, nawet minimalnym stopniu. Alex Turner nawiązywał kontakt z publicznością, no i do tego efekty wizualne stworzyły całkiem dobre widowisko! Ostatni koncert na main stage Nick Cave & The Bad Seeds, każdy wie że Nick to wielka postać, przeszywający wokal, niesamowita muzyka i wchodzenie w tłum na barierkach dodało klimatu. Bez wątpienia jeden z najlepszych występów na Open'er 2013. Na zakończenie dnia wybrałam się na Marię Peszek, która chyba lubi budzić kontrowersje, nigdy nie lubiłam tej artystki a po koncercie na Open'erze wiem, że moje zdanie prędko się nie zmieni.
Dzień trzeci. Szczerze, pierwszym koncertem na który dotarłam to Kaliber 44. Nigdy nie lubiłam polskiego rapu i hiphop'u. Jednakże dobry kontakt z publicznością i kilka piosenek, które o dziwo znałam sprawiły, że był to udany wypad. Udało mi się dotrzeć dokładnie na samą końcówkę The & i jedyne co mogę napisać, to żałuję że nie było mnie tam wcześniej. Odwiedziłam Alterklub stage w celu posłuchania Nas'a, kilka utworów wystarczyło bym przekonała się, że ten koncert nie należy dla osób z moim gustem muzycznym. Szybko się wycofałam i pobiegłam na Alter Space na Kixnare, na którym publika nie była zbyt liczna, ponieważ pokrywał się z The National i Disclosure. Sama szybko się ulotniłam i pobiegłam na Tent Stage pod bramki. Koncert bliźniaków przejdzie do historii moich festiwali. Najlepsza okazja do poskakania na tegorocznym Open'erze! Bracia rozgrzali namiot do czerwoności, dosłownie!
Ostatni dzień i moim zdaniem najlepszy. Zaczęło się od Everything Everything. Jonathan Higgs wyczynia takie rzeczy ze swoim głosem, że aż włosy stają dęba. Nowa płyta okazała się mistrzostwem i na żywo było to widać. Cenię ich za oryginalność bo drugiego tak wyczyniającego zespołu na żywo nie widziałam. Jak bym mogła ominąć koncert znanych mi ludzi, Fismoll jest moim mistrzem. Utrzymał cały alter space w kompletnej ciszy. Mamy perełkę w tym Poznaniu! (: Kilka sekund na Crystal Fighters okazały się niesamowitym wyczynem, wszyscy skakali, aż szkoda było opuszczać tak niesamowity koncert. Tent Stage owocował wtedy w niebywale dobrych artystów. Dobiegłam do bramek i tak zostałam na mojej ukochanej trójce. Mount Kimbie, nowa płyta czyste mistrzostwo, koncert również, jednakże myślami oczekiwałam już na Devendre Banharta! Niesamowicie uroczy jak zawsze, żartował i miał świetny kontakt z publicznością. Mogłabym powiedzieć, że nie mam mu czego zarzucić, jednakże fakt, że nie wyszedł na bisa zabolał mnie chyba bardziej niż fakt, że nie przebiegł się koło moich bramek. Najgłośniej oklaskiwany i oczekiwany bis, którego nikt się nie doczekał, coś smutnego. Devendra i tak pozostanie w moim sercu i czekam na kolejny koncert. Następny i w sumie ostatni koncert na Tent Stage, Animal Collective. Kolejny zespół z mojej trójki, który nie zawiódł mnie pod żadnym względem. Efekty wizualne i wokal spowodowały niesamowity klimat! Pożegnalny koncert na Beat Stage Catz'n'Dogz, podsumował moją tegoroczną edycję. Będę czekać z zapartym tchem na pierwsze ogłoszenia jesienią i na Open'er 2014! Mam nadzieje, że tym razem nie będzie After Party z Rihanną, bo ten koncert uważam za totalną porażkę, chyba jak każdy festiwalowicz. Na zakończenie mojego krótkiego postu, kilka zdjęć z telefonu (:
Follow my blog with Bloglovin Podobno wszystko co dobre się szybko kończy? Tak było w przypadku tegorocznej edycji Heineken Open'er ...
